Review: Lotusflow3r (2009)
In 2009 verraste Prince de wereld met en 3cd-set met daarin de albums Lotusflow3r, MPLSoUND en Elixer. Laatstgenoemd album is een project van protégé Bria Valente, daar onthouden we ons even van commentaar. Nu ligt de focus op Lotuflow3r en later dit jaar herbeluisteren we MPLSoUND.
EK: “Op een of andere manier weet ik niet goed meer hoe ik aan LOtUSFLOW3R ben gekomen. Ik weet wel dat ik de originele download zeker niet heb binnengehaald. Ik was in 2009 Prince een beetje kwijt. Vermoedelijk omdat de ‘nieuwere’ albums waar ik aanvankelijk zo enthousiast over was uiteindelijk toch nog steeds minder vaak in mijn cd-speler belandden dan het oudere werk.”
MK: “Ik kan me nog herinneren dat het toch tamelijk groots werd aangekondigd dat Prince een set van 3 cd’s zou uitbrengen, en werd er zelfs vermeld dat elke schijf een andere feel zou hebben. Volgens mij had ik dat in ieder geval opgepikt van het online Prince-forum waar ik destijds lid van was. En via datzelfde forum had ik de 3CD-set al voor de officiële download-release binnengetrokken.”
EK: “Feit is dat ik uiteindelijk wel de driedubbel-cd in huis had, met LOtUSFLOW3R, MPLSoUND en als appendix het album Elixer van Bria Valente. Sterk staaltje koppelverkoop, maar na al die jaren wist Prince ook wel dat zijn protegés het op eigen kracht vaak niet redden. En in de periode die volgde ben ik vooral op de LOtUSFLOW3R schijf verzot geraakt.”
MK: “Dat zijn protegés het niet op eigen kracht zouden kunnen, begreep ik vaak wel als ik er naar luisterde. En zeker in het geval van Bria Valente, toch een beetje een klassiek gevalletje ‘de vriendin van Prince met eigen ambities op het vlak van muziek, maar eigenlijk niet heel getalenteerd’, kreeg ik vrijwel direct het gevoel dat ondanks Prince’ bemoeienissen, haar album absoluut geen potten zou breken. Maar goed, dat terzijde.”
EK: “Later kwam ook de LP uit, waarop Bria alweer exit was. Negeren dus en MPLSoUND doen we de volgende keer. Vandaag beluisteren we alleen LOtUSFLOW3R. En die start met From The Lotus… waarop Prince laveert tussen fusion en Santana-achtige latin. Qua sfeer misstaat het niet op The Rainbow Children en ik bedoel dat als compliment. Spannend wordt het nooit, maar het is wel erg lekker en het is een prima opener die een conceptalbum doet vermoeden.”
MK: “Het doet inderdaad een beetje denken aan de jazz-rock-achtige feel van The Rainbow Children, het zou zo een (tussen)stukje uit diens titeltrack of The Digital Garden kunnen zijn. Ik hou altijd wel van dit soort openers, en in het geval van dit album ook afsluiters; From The Lotus… en … Back 2 The Lotus geven het album echt een kop en een staart. Opener en afsluiter een soort van indruk dat Prince even zijn zen-plek verlaat om voor ons simpele stervelingen zijn ding te doen, om uiteindelijk, als hij klaar is, weer terug te gaan naar zijn post. Maar of het een conceptalbum is..?”
EK: “Tsja, dat blijkt al meteen met Boom niet echt het geval te zijn. Het is een lekkere laid back rocker die mij wel bevalt. Ik hou van een rockende Prince. Snap ook prima waarom hij deze een paar jaar later met 3rdEyeGirl uit de mottenballen heeft gehaald om het aan hun uitvoering van Stratus te koppelen. Al vind ik die instrumentale versie dan weer iets te lomp.”
MK: “Ja, al vind ik het wel prettig dat hij in de 3rdEyeGirl versie de nadruk op het rock-element legt. De oorspronkelijke versie op LOtUSFLOW3R vind ik persoonlijk een beetje net-niet. Dat komt vooral door de lieflijke coupletjes die flower power en wat psychedelisch aan doen. Maar als hij dan al rockend losgaat, vind ik het wel heel fijn.”
EK: “Wat ik me wel afvraag is wat Prince geslikt heeft toen hij de tekst van Boom schreef. Ik ken psychedelische rock die consistenter is. Kan jij er chocola van maken?”
MK: “Tja. De lyrics zijn inderdaad wat schimmig. Een beetje gedrenkt in een LSD-badje. Maar als ik de teksten er eens bij haal, lees (en hoor) ik bijvoorbeeld dit:
‘What if another universe
Complete with sun and moon
An entire galaxy and what’s worse
U and eye 2 soon
Find each other xpanding beyond this dirty room’
Het ziet er naar uit dat hij zijn gedachten de vrije loop laat over de vraag of wij op Aarde alleen zijn er of er buitenaards leven is -en wat er dan gebeurt als we die andere vorm van intelligentie zouden ontmoeten.”
EK: “Tsja, zo zou je het kunnen zien. Of wellicht is het een metafoor voor hoe hij in het verleden seks aan het goddelijke koppelde en nu aan ‘het universum’. Ik zeg ook maar wat…
MK: “En ‘Down 2 33 rmps where / The primordial gives birth / Or else we lie neck high U and eye / In one another’s ooze’ lijkt mij te gaan over het belang van het blijven draaien van de aarde, want anders belanden we met z’n allen in een oersoep. Als het in beide gevallen niet goed gaat, dan eindigt alles met een knal. Vandaar waarschijnlijk dat Prince na de coupletten losbarst in ‘BOOM!’ En het laatste couplet? Ik vermoed dat dat een religieuze inslag heeft. Beter dat je gelooft, want anders: ‘And if the sunrise is still a question / The answer’s in the dark / Celibate /Mushroom / Canopy’ -dan eindigen we in een zwart gat, alleen (‘celibate’), met een (kern)ontploffing (‘mushroom’), dekentje eroverheen (‘canopy’), en dat is het dan. Maar da’s toch een beetje een gok, hahaha.”
EK: “Whoa… wellicht kan ik beter vragen of jij hetzelfde als Prince geslikt hebt! Hahaha! Mar het is een redenering die op zich wel in lijn ligt met andere nummers waarin Prince waarschuwt over de teloorgang van onze planeet. Goed, terug met de voetjes op aarde, stappen we in een tijdmachine. De Tommy James and the Shondells-cover Crimson and Clover klinkt alsof het in de 70s is opgenomen. Zou Prince er bewust zo’n gedateerd classic rock-jasje omheen hebben gebouwd? Ik vind het prima werken, want het origineel is een mierzoete slijper en juist het gitaarwerk van Prince geeft het nog enigszins een ‘bite’. Erg geinig dat en passant ook nog een stukje Wild Thing van The Troggs in de tekst is verwerkt. Geen hoogvlieger, maar net als de rest wel bovengemiddeld fijn.”
MK: “Ik heb wel het vermoeden dat Prince bewust dit Seventies-jasje aan Crimson And Clover heeft gegeven, al is het maar om het naadloos te laten aansluiten bij Boom!. Misschien wel omdat hij bij nader inzien toch inzag dat een cover die te dicht bij het origineel bleef, zoals Betcha By Golly Wow!, niet bepaald goed uitpakte. Wat de reden ook is, hij heeft zich deze cover wel iets meer eigen gemaakt. Maar ook al klinkt het door het gitaarwerk best aardig en werkt de mash-up met Wild Thing ook vrij goed, ik blijf het toch niet zo hebben op covers op een Prince-plaat. Dat klinkt misschien snobistisch, maar voor iemand met de statuur van Prince vind ik dat een beetje getuigen van creatieve armoede. Dat hij tijdens aftershows covers speelde, prima, maar ook tijdens concerten had ik daar wat moeite mee omdat hij zo ontzettend veel eigen werk had, dat covers eigenlijk niet nodig waren.”
EK: “Daar heb je wel een goed punt. Live zeker, er waren maar weinig covers tijdens reguliere shows waar ik heel blij van werd. Niet omdat ze niet goed waren, wel omdat zijn eigen werk vaak superieur was. Al is dat niet altijd het geval… Nu haal ik overigens even de info van het onvolprezen Princevault.com erbij, want het was me ontgaan dat op de plek van Crimson and Clover eigenlijk een ander nummer zat. The Morning After was onderdeel van de initiële downloadversie van het album en is vervangen toen het op cd/lp werd uitgebracht. Dat nummer had ik gelukkig nog op een harde schijf rondslingeren. Nou ja, gelukkig… ik denk niet dat ik het veel vaker zal draaien. Beetje een generiek nummer, lelijk orgeltje er in en het drumwerk is matig. Maar de gitaarsolo is lekker. Snap wel dat dit plaats heeft moeten maken voor Crimson and Clover.”
MK: “Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat op ‘mijn’ versie van LOtUSFLOW3R The Morning After niet staat. Het heeft een tijd geduurd voordat ik het hoorde, en dat slechts één à twee keer, daarna eigenlijk nooit meer. Het slingert ergens los rond op een harde schijf, denk ik. Maar dankzij jou heb ik er weer eens naar kunnen luisteren. En ik begreep direct waarom het me nooit is bijgebleven, want het is een niemendalletje tot en met. Dat orgeltje is vreselijk, een slecht aftreksel van het geluid op When You Were Mine.”
EK: “Morris Hayes he? Die heeft de subtiliteit niet bepaald uitgevonden. De kracht van het When You Were Mine-orgeltje is dat het catchy is, maar volledig in dienst van het liedje staat. Hayes smeert met regelmaat de boel dicht. Alsof hij zichzelf wil laten gelden. ‘Je luistert wel naar Prince maar joehoe, ik ben er óók!’ Hier valt het dichtsmeren wel mee, maar het is nodeloos gejengel. Dit album is de laatste van Prince waarop hij te horen is en ook de hier drummende en bassende C.C. en Joshua Dunham horen we na LOtUSFLOW3R niet meer terug. Prince knipte hen terecht al weg met dit nummer.”
MK: “Tekstueel is het trouwens ook al geen hoogvlieger, met weer eens een ergerlijke gemakzuchtige rijm in het laatste couplet: ‘Please don’t tell me that U lost my number / Just come back over if U don’t wanna call / Eye’ve got some music that will make U rhumba / We can jam baby all nite long’. Eens even denken, wat rijmt er zo ongeveer op ‘number’..? Slumber, dumber, cucumber… Oh wacht, ik heb het! Sorry, maar wie zegt er nu dat hij muziek heeft waarop je lekker kunt rumba’en? Nee, dan heb ik bij nader inzien tóch liever een cover dan een draak als deze op een Prince-album.”
EK: “Dit album bevalt me tot nu toe erg goed en de start van 4ever zet dat goede gevoel ook even voort. Maar dan komt het refrein en dan is ‘ie mij kwijt. Het is te jolig. Maar naar mate het nummer vordert ook net alsof hier iemand heel goed naar Prince heeft geluisterd en vervolgens ‘by numbers’ een liedje heeft gecomponeerd. Koortjes erbij naarmate het nummer vordert, tegen het einde nog zo’n kenmerkende ‘verborgen gitaarsolo’ die doorjengelt onder de zang door, gilletjes… the works. Ieder ander zou er misschien een moord voor doen, maar hier verveelt het enigszins. Dit heb ik vaker en vooral veel beter gehoord.”
MK: “Tja, ik kan niet anders dan me daar bij aansluiten. Goede observatie trouwens, dat het klinkt alsof iemand een ‘Prince-uit-het-boekje’ liedje heeft gemaakt. 4ever is gewoon te veel een formule. Maar dan eentje die niet tot een interessant nummer leidt. Het is in mijn oren niet zozeer jolig, alswel erg schmaltzy, wat voor mij vooral komt door die dik aangezette synth-partij op de achtergrond. Op de een of andere manier doet het me denken aan The Morning Papers, wat geluid betreft, maar in een wat hoger tempo.”
EK: “Zeker, die gitaarpartij lijkt wel overgetrokken van The Morning Papers.”
MK: “Maar waar dat nummer niet bepaald slecht is, doet 4ever het absoluut niet voor mij. Skipmomentje.”
EK: “Colonized Mind dan. Wat mij betreft een sleutelnummer op dit album. Het gitaarspel is weer heerlijk en de begeleiding van de uit duizenden herkenbare ritmetandem Michael Bland/Sonny Thompson legt een solide basis waar Prince op kan bouwen. En hee, die Hayes… houdt zich koest! Tekstueel was het in 2009 actueel maar anno 2018 is dat nog steeds het geval. We hebben het wel vaker over Prince’ sociale commentaar gehad en dat het vaak de plank net mislaat. Op Colonized Mind is het volledig raak. Van de opmerkingen over de illusie van democratie in de Verenigde Staten tot het opgroeien van een generatie die geïsoleerd raakt en tot de levensgevaarlijke val die het uitzicht op kortstondige roem kan zijn. Fantastisch nummer.”
MK: “Absoluut! Het eerste echte hoogtepunt van LOtUSFLOW3R. Muzikaal erg spannend, met ook een interessant effect op zijn vocalen, iets dat hij ook op de titeltrack van 3121 doet. Ook tekstueel is het erg goed. Persoonlijk vind ik hoe hij (potentieel) positieve ideeën en of en wat die ideeën in de realiteit betekenen door ‘upload’ en ‘download’ te gebruiken erg sterk; het is direct ook een verwijzing naar ‘the internet of things’. Inhoudelijk is het absoluut een van zijn beste pogingen tot het leveren van kritiek op de maatschappij en politiek. Vooral ‘Upload: a 2-party system / The lesser of 2 dangers / Illusion of choice / Download: a veiled form of fascism / Nothing really ever changes / U never had a voice’ snijdt behoorlijk hout. Kijk maar naar de Trump-administration. Echter, hij gaat af en toe wel heel kort door de bocht, zoals bij ‘Upload: a child with no father / Download: no respect 4 authority / Upload: a child with no mother / Download: a hard time showing love’. Komaan zeg. Dat raakt me persoonlijk. Ik ben zelf opgegroeid zonder vader, maar om nou te zeggen dat ik daardoor een gebrek aan respect heb? Ik dacht het niet. En heeft elk kind dat zonder moeder opgroeit moeite met het tonen van liefde en andere gevoelens? I beg to differ. Het kan zijn dat Prince zelf daar issues mee had, maar sorry, het is in mijn optiek zeer kortzichtig om dat zo stellig over één kam te scheren. Desondanks vind ik Colonized Mind verder wel heel erg sterk. De passie spat er in ieder geval vanaf, zalig.”
EK: “Tot nu toe is LOtUSFLOW3R vooral en rocker met jazz- en her en der een latin-invloed. Feel Good, Feel Better, Feel Wonderful verandert dat landschap met een puik staaltje kale funk. Minimaal gitaartje, zoemend basje, James Brown-achtige gilletjes. De gitaar die tegen het einde af en toe even giert. Eén ding dat jammer is aan dit nummer, het is met een speeltijd van nog geen vier minuten te kort. Deze funkgroove had zo nog een minuut of wat door mogen gaan.”
MK: “Ben ik het helemaal mee eens. An sich vind ik het net iets te clean, met name de blazers, die wel heel brave riedeltjes spelen, maar de beat, de bas en de gitaarriffs zorgen er wel voor dat ik mijn funk face af en toe trek. Overigens ben ik wel benieuwd over of tegen wie Prince het heeft in het eerste couplet:
‘U tried 2 do me like my good brother Steve
But eye got another funky
Trick up my sleeve
Expecting me 2 freak on you a little bit more
But you get nothin but well-wishes & flowers galore
Eye mean no harm
Eye still got ur back
U can come and drink my wine
As a matter of fact’
Een oude vriend die Prince ooit heeft belazerd, maar wat hem (of haar) op gegeven moment vergeven was? Ach, maakt ook niet uit, het is een zalige track, die ook voor mij nog wel even wat langer had mogen zijn.”
EK: “Ja, niet in het minst omdat het jazzy (ahem) Love Like Jazz een beetje hetzelfde euvel heeft als 4ever. Het is iets te vrijblijvend. Niet slecht, maar iets te generiek. Alsof het even uit Prince’ mouw is geschud. Tegen het einde wordt het wel weer wat interessanter. Er komt meer dynamiek in, het nummer begint te leven en schuift dan zo door het machtige intro van 77 Beverly Park in. Een duistere draaikolk vol woeste synths, gekreun, je denkt: dit wordt tof en dan na 50 seconden… what the…?? Serieus? Is dit 77 Beverly Park? Een generiek stukje gitaargepingel dat mijn lokale pizzeria niet eens als achtergrondmuzak zou durven draaien? Oef, wat een uitglijder!”
MK: “Mamma mia, wat je zegt! Om nog even in het thema van de pizzeria te blijven, dit is een bordje pasta die zó gaar is gekookt dat het blubber is geworden. Dat stuur je direct terug naar de keuken. Allemachtig, ik dacht persoonlijk na Wedding Feast alles wel gehoord te hebben. Maar waar dat waarschijnlijk een grapje was, lijkt dit doodserieus. Ik begrijp ook totaal niet waarom dit intermezzo er op staat. Prince had beter Love Like Jazz kunnen laten overlopen in Wall Of Berlin, dan had het intro van 77 Beverly Park nog een functie gehad, en was het veel beter tot zijn recht gekomen. Over Love Like Jazz gesproken, dat vind ik zelf ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Het idee is aardig, making love vergelijken met jazz, en Prince noemt ook alles waar het om draait in jazz als hij vertelt hoe hij al experimenterend en improviserend ‘het’ wil doen met zijn lief:
‘Play it like we don’t know when
We’ll ever get 2 play again
Xperimental and so brand new
The things eye wanna do with you’
en
‘The notes you play should b a
Reaction 2 mine
Nothing planned or contrived
Then both of us will arrive
At our destination’
Maar dat doet hij dan op één van de meest belegen stukjes ‘jazz’ die je je kunt voorstellen. Ja, ‘jazz’ tussen aanhalingstekens, want dit liftmuziekje kun je met geen goed fatsoen jazz noemen. Zó jammer. En samen met het mandoline-gedreutel van 77 Beverly Park absoluut de zwakste schakel van het album.”
EK: “Inhoudelijk net zo’n raadsel als Boom is Wall Of Berlin. Waar gaat dit nummer in hemelsnaam over? Je zou denken dat het een hallucinerende Prince is die met en dame in een kamer beland is. Wellicht Nikki van het Purple Rain-album? Die zei voor ze van bil gingen ‘sign your name on the dotted line’. Hier krijgt Prince ook een in te vullen formulier voor zijn neus: ‘Couldn’t read the writing , cuz it was so small / But according 2 the document she got on the wall’. Het refrein is wel weer typisch voor de schunnige Prince uit zijn beginjaren. ‘She gets down like the wall of Berlin / I come round about a quarter 2 ten / We just met or at least we pretend’, een one night stand dus. Of stiekem toch niet? Voor de in deze periode van zijn carrière nogal kuise Prince een redelijk gewaagd uitstapje. Muzikaal pakt het lekker door, de gitaar op het eind start wat oubollig, maar Prince herpakt zich goed en ook hier weer geldt dat Sonny Thompson en Michael Bland een perfecte basis vormen. Terugkijkend op Prince’ carrière denk ik dat dit powertrio wel tot mijn favoriete ‘Prince bands’ behoort.”
MK: “Als er één ding dat zeker is, is dat LOtUSFLOW3R vrij vol zit met psychedelica. Muzikaal, gezien de Hendrix-achtige gitaarrock en de verschillende effecten, maar vooral ook tekstueel. Nu vind ik de titel van het album al een beetje de indruk geven dat Prince in een andere staat van bewustzijn is, maar dat vind ik helemaal in het geval van Wall Of Berlin. Je vraagt je terecht af of Prince aan het hallucineren is. Daar lijkt het wel op, als je teksten leest als ‘Where am eye? / A galaxy of monumental delight / Or parallel hologram copyright / The call comes unexpected / Like a mugger in a park / And the sound of the train interrupts the ?’ en ‘Is that the queen of sheba / Or an alien dream? / The marks on the table say / Somewhere in between’. Geen idee waar het over gaat, maar ach, dat hoeft ook niet altijd. Ik vind het alleen wat jammer dat -in tegenstelling tot de lyrics- Wall Of Berlin muzikaal minder psychedelisch is. Al vind ik het wel tof dat Prince, Thompson en Bland een paar keer (bijvoorbeeld rond 1:20) in overdrive gaan, het gitaargeluid doet dan lekker eind-jaren-’60 aan. En de solo die je al aanhaalde, is wel een heel fijne, waarin Prince flink uit de bocht giert.”
EK: “Een paar jaar terug kreeg ik een MP3-verzameling opgestuurd die ‘Peach & Black: The Camille Anthology’ heet. Hierop staan alle tracks verzameld die Prince als Camille heeft opgenomen, of tenminste zo klinkend. Dus ook nieuwere nummers, zoals 3121 en tracks die op MPLSound staan, zoals Ol’ School Company en Dance 4 Me. Eigenlijk had $ daar ook op moeten staan. Een vrolijk uptempo nummertje waardoor je al snel met een grijns op je gezicht zit. Het doet me ergens aan denken, maar ik kan mijn vinger er niet goed op leggen waar precies aan. Lekker vind ik het wel.”
MK: “Die compilatie ken ik niet, klinkt tof! Maar goed, dat terzijde. $ doet me ook ergens aan denken. Bedoel je aan een nummer van Prince of van iemand anders?”
EK: “Zelfs daar krijg ik de vinger niet op. Het is… damn… ‘iets’ dat ik ken. Aaargh!”
MK: “Het klinkt verdomd bekend, maar ik kom er ook even niet op. Ook ik vind $ een prima nummer, fijne uptempo poppy funk. Vooral de blazers zijn erg tof, ze geven kleur aan het nummer en creëren -een beetje geholpen door het geroezemoes in de mix- een sfeertje alsof Prince à la Cab Colloway samen met een big band een optreden geeft in een club. Een privé-club, wel te verstaan. Tenminste, zo interpreteer ik de teksten: ‘Dancing / And she’s loving U all night long / In ur little world she’s ur best girl / It’s all money / Ain’t nothing wrong / Ur dancing and she’s loving U all night long’. Niet echt een essentieel nummer in Prince’ catalogus, als is het wel een lekker liedje. Maar verdomme, wat irritant dat ik niet weet waar het me aan doet denken!”
EK: “Snel doorskippen, anders worden we er gek van. Op Dreamer doet Prince een Hendrixje. Het is geen plagiaat, maar de eerste seconden zijn een variatie op Voodoo Chile (Slight Return). Wat volgt is een ruige rocker die duidelijk gaat over het opgroeien als een afro-Amerikaan. Het thema is er eentje die impliceert dat er een hele generatie in slaap wordt gehouden. Het is tijd om wakker te worden, aldus Prince, die in het laatste couplet chemtrails aanhaalt, iets waar hij ook op tv over heeft gesproken. Daar kan je wat van vinden, maar het neemt niet weg dat het een fantastische track is. Toch hoor je hier precies wat ik bedoel met de perfectie van Sonny Thompson en Michael Bland als ritmesectie. Zij hadden dit nummer de stratosfeer in geschoten. Dat halen C.C. en Josh Dunham (die hier respectievelijk drums en bas spelen) niet. Desalniettemin, een van mijn favoriete Prince-rockers.”
MK: “Een machtige track inderdaad, ook al vormen de Dunhams de ritmesectie. Ik moet zeggen dat dit we zo ongeveer een van de betere tracks is waar zij op te horen zijn, de rest is allemaal net te braafjes. Maar ik ben het met je eens, als Thompson en Bland hierop hadden meegespeeld, was het helemaal een waanzinnig nummer geweest. Hoe dan ook, nu is het ook ijzersterk, ook thematisch gezien. Ik heb wel vaker die theorieën over de chemtrails gehoord, en ik weet niet zo goed wat ik daar nu van moet vinden, ook al ben ik tamelijk verzot op conspiracy theories. Prince weet er in ieder geval raad mee, en waar je hem kennende een nogal onsamenhangend verhaaltje verwachten, vind ik hem hier behoorlijk scherp. Wakker, zo je wilt.”
EK: “Het instrumentale …Back 2 The Lotus maakt vervolgens de cirkel weer rond, het nummer is naadloos aan de opener te koppelen als je zou willen. Wat ik daarover zei, geldt hier ook. Nooit echt spannend, wel erg lekker en in dit geval ook een prima finale.”
MK: “Ja, eens. Ik vind het wel mooi gedaan, op deze manier is de cirkel weer rond, boeddha Prince keert weer terug naar zijn eigen wereld.”
EK: “LOtUSFLOW3R is voor mij een wat vreemd album. Want als je vraagt ‘wat zijn nu de echte uitschieters’ kan ik wel zeggen Colonized Mind en Dreamer en zeker ook Feel Good, Feel Better, Feel Wonderful maar dat zijn tegelijk ook nummers die – hoe goed ook – zich dan weer niet met het beste uit Prince’ oeuvre kunnen meten.”
MK: “Nee, inderdaad. Gek is dat, waar zou dat aan kunnen liggen? Klinkt het toch wat te gepolijst misschien? Zouden de genoemde nummers beter zijn als Prince ze met meer vintage apparatuur had opgenomen, waardoor ze ook meer vintage Prince zouden klinken?”
EK: “Desalniettemin vind ik LOtUSFLOW3R als geheel echt een van de fijnste albums uit de ‘zeroes’. Samen met The Rainbow Children is het mijn favoriete werk uit de periode 2000-2010 en hoewel eerstgenoemde muzikaal ontegenzeggelijk beter is, draai ik LOtUSFLOW3R vaker. Typisch een album waar het geheel veel meer dan de som er delen is, want de nummers los zijn zeker niet allemaal hoogvliegers. Er is voor mij maar één skipmomentje en dat is 77 Beverly Park, terwijl ik daar het begin wel nog heel sterk van vind. Voor mij 4 sterren, al kan ik die objectief gezien niet hard maken maar gevoelsmatig wel.”
MK: “Dat vind ik persoonlijk wat te veel. Niet zozeer omdat ik LOtUSFLOW3R niet heel vaak draai, ook al is het een van zijn betere van dat decennium. Maar ik schat op Colonized Mind, Dreamer en Feel Good, Feel Better, Feel Wonderful na de afzonderlijke nummers niet ontzettend hoog in, al reken ik deze ook niet tot Prince’ allerbeste werk. Prince heeft gewoon betere muziek gemaakt, en al helemaal geen draak zoals 77 Beverly Park. Ik kom op basis van de door ons genoemde drie nummers dan ook niet verder dan een magere 3 sterren.”
EK: “Objectief gezien, moet ik daar wel in meegaan!”
Essentiële tracks: Colonized Mind, Dreamer, Feel Good, Feel Better, Feel Wonderful
Waardering: ***1/2
Prince – Lotusflow3r (2009)
- From the Lotus… (02:46)
- Boom (03:18)
- Crimson and Clover (03:51)
- 4Ever (03:47)
- Colonized Mind (04:48)
- Feel Good, Feel Better, Feel Wonderful (03:52)
- Love Like Jazz (03:49)
- 77 Beverly Park (03:04)
- Wall of Berlin (04:16)
- $ (03:57)
- Dreamer (05:30)
- …Back 2 the Lotus (05:34)
